چگونه حسین ع دنیا را دو قطبی کرد؟

بعضی ها برای فرار از مسئولیت، دنیا را چند قطبی می کنند! تا قطب اصلی در بین قطبهای مجازی و ساختگی، از بین برود. ولی انها بدانند که دنیای بزرگ با تمام گرایش های: سیاسی و اقتصادی، دنیای باطل، و راه حسین تنها راه نجات و قطب مرکزی جهان است. شاعر گفته: جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه! چون ندیدند حقیقت، ره افسانه زدند. یعنی هفتاد و دو ملت یا هفتاد دو رویه سیاسی یا سیستم حکومتی، همگی فقط در یک قطب جای می گیرند: آنها ییکه حقیقت را ندیدند یا نمی خواهند ببینند. اما حسین ع با فریاد: کیست که مرا یاری کند؟ (هل من ناصر ینصرنی) تاریخ را به مبارزه خواند. همه تاریخ را در مقابل خود دید. از انها خواست که به کمک بشتابند: در هر زمان و در هر مکان! این بیان دو قطبی بودن را ثابت می کند که: هرکه به امام حسین یاری نکند، در لشکر دشمن است. زیرا( الساکت اخی الراضی) سکوت علامت رضا است. هفتاد ها مذهب یا مکتب، فقط یک رسالت دارند: گم کردن حقیقت بزرگ! پنهان نمودن دست خدا، و کنار گذاشتن مشیت او. خیلی ها هنوز در اول راه هستند، ولی خیلی ها خدا را بوسیده کنار گذاشته، با او کاری ندارند. اما نامرد تر از انها، کسانی هستند که هر تقصیری را به گردن خدا می اندازند. اینها کسانی هستند که می خواهند: هر روز دلیل بیشتری برای: گمراه کردن دیگران داشته باشند: کرونا ویروس دارای وجود است، و هرچیزی که وجود دارد، مخلوق خدا است. اما از دو جهت بر علیه خدا از ان استفاده می کنند: دریک جا می گویند: خدا می خواهد مردم را مریض کند و از بین ببرد! و در جای دیگر می گویند: ویروس را ما کشف کردیم، پس خالق ان هستیم و خدایی وجود ندارد. امام حسین ع در این جا هم، دست آنها را رو کرد! کسانی که از هربهانه ای برای دور کردن: مردم از امام حسین استفاده می کردند: آنها حسینیه ها را بستند! مساجد را پلمپ کردند. خانه خدا را در میان انبوه: خانه های خالی خودشان مخفی نمودند. زیارتگاهها را که مرکز شفا، و درمان در طول تاریخ بودند، مرکز شیوع بیماری معرفی کردند. اما روز عاشورا، همه مات و حیران شدند از اینکه: امام حسین با شگرد اینها مخالفت کرد: همه خانه ها حسینیه شدند، و همه قلبها مسجد. همه خانه های خودشان، خانه های پوشالی شدند. زیارتگاهها از 11هزار در ایران، به 7میلیارد در جهان افزایش یافت. و امروز در هیچ کوره دهی نیست: که مردم نام حسین را نشنیده باشند. برای خدا حجت تمام شد! که همه با حسین ع آشنا شدند. زرتشتی ها از یکسو، نصرانی و یهودی از سوی دیگر! بودایی و گاندی از آن سمت: گفتند که ما ملت حسینیم! و خدا را در ظهر عاشورا، در یک نیاز جمعی، شکر کردند که حسین را به آنها شناساند. اکنون تمام دنیا فقط یک راه پیش رو دارند: و آن راه حسین است. راه حسین یعنی آمادگی جانبازی در راه خدا! باید داستانسرایی و قصه نویسی و تئوری پردازی را، کنار گذاشت و تن را با شمشیر ظلم مقابل نمود! از زن و فرزند و دوستان وآشنایان هم، مایه گذاشت تا دین خدا زنده بماند. از پلیس زور گوی آمریکا، یا پلیس جنایت کار فرانسه نترسید! حتی با پلیس هندو ها، یا پلیس صهیونیست ها در گیر شد! به آنها فهماند که دوران تسلیم و بردگی تمام شد! دیگر جرج واشنگتن برده دار، که 371برده داشت، نماد حماسه ما نیست. بلکه حسین ع است که کوچکترین طفلش، از او حمایت کرد. آنها به بهانه کرونا پیرمردها را می کشند و مانع تولید واکسن می شوند، تا سند 2030 در کنترل جمعیت را اجرا کنند. ولی امام حسین ع می فرماید: هرچه فرزند داشته باشم، نام او را علی و فاطمه، می گذارم. پیامبر می فرماید: من به افزایش جمعیت شما افتخار می کنم، ولو کودکی که سقط شده باشد.